Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140

Magazine

week 13 | vrijdag 29 maart 2024 03:35 uur | 1 bezoekers

The Cave of the Yellow Dog

Een zachtmoedige film over Mongoolse nomaden doet me verlangen naar een tijd ver voor Jacques Brel.
Het is vrijdagmiddag. Het loopt tegen drie uur. Buiten miezert het en voor de kassa van LantarenVenster staat een rij. Geen originele gedachte, op vrijdagmiddag naar de film. Ik ga met mijn partner en mijn moeder naar de veel besproken film The cave of the yellow dog. Volgens mij is de film vooral lovend besproken in Plus Magazine want in de rij zie ik vooral grijsaards. Ik ben benieuwd.

De film neemt ons mee naar de yoert (zo’n ronde hut) van een nomadenfamilie: man, vrouw en drie kinderen (en een kluitje vee). Het landschap lijkt oneindig, zo’n plaats waar de uitdrukking “in the middle of nowhere” voor is uitgevonden. Geen boom te bekennen, alleen taaie grassen, rotsige heuvels en slingerende beekjes. Ik verbaasde me erover dat die familie alleen leeft, ik zou meerdere families verwachten. Het leek me een beetje eng om daar alleen te wonen. ’s Nachts huilen de wolven en overdag cirkelen de gieren.

Onze focus is op de oudste dochter, Nansal, ik schat haar op negen jaar. Tegen de achtergrond van haar avonturen schildert de regisseuse het harde maar liefdevolle nomadenleven. Nansal vindt op een dag een hond en neemt die mee naar huis. Papa en mama zijn niet blij met Vlekje want de wolven zouden haar spoor kunnen volgen. Maar Nansal brengt de hond niet terug naar ‘nowhere’. Als de familie verder trekt laat ze haar lief dier toch achter en dan…

The Cave is een feel good movie met documentaire trekjes. Allerlei werkzaamheden die horen bij nagenoeg zelfvoorzienend nomadenbestaan worden prachtig gefilmd. De kleding is kleurrijk, de kinderen ontroerend, en het portret van de Dalai Lama op altaar bemoedigend. De film is gedraaid met een echte familie. De kaas die van yakmelk wordt gemaakt en de boterthee die wordt gedronken is ook echt. Wel hard werken daar op de steppen van Mongolië.

Wat ik een klein beetje mis is het conflict. Nergens valt een onvertogen woord, de kinderen worden in ‘totale’ harmonie groot gebracht en sociale spanningen ruisen alleen op de achtergrond als een verre beek. Misschien wil de regisseur ons laten zien welk leven staat te verdwijnen zonder de kijker pijn te willen doen of zich schuldig te laten voelen. Daar is ze prima in geslaagd.

Gezien: 10 maart 2006
Geluidfragment afkomstig van: Tuva, Among the Spirits, track 17 Talking Xomuz

 
Array
(
)

*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"