Drie mannen, opgesloten in metalen traliebollen. Drie vrouwen, die er emotieloos in strakke formatie omheen dansen.
De zaal binnenkomend maken de twee metalen traliebollen meteen goed indruk. In de ene bol twee mannen, in de andere een. Er komen drie vrouwen de vloer op, die ieder met de eigen handen ineen in formatie om de bollen heen dansen. De mannen in de bollen komen ook tot leven en weten de bollen de dansvloer over te manouvreren tot zelfs spannend dicht bij het publiek.
Dan ineens crashen de bollen tegen elkaar en de mannen komen vrij. Ze trekken een blauwe rok aan, die de vrouwen ook al aan hebben, en dansen mee in formatie. Het zweet slingert van vooral de mannelijke lijven af. Wat een inzet!
Dit stuk is reeds in 1993 in premiere gegaan. Nu voert dansgroep Krisztina de Châtel het weer op. En terecht: dit werk is hard op weg een klassieker te worden.
