Uit het juryrapport van de Elly Ameling Prijs Rotterdam 2006 voor Eric Vloeimans:" Eric Vloeimans staat voor de nieuwe generatie van musici die zich weigeren te conformeren aan de bestaande kaders. Als klassiek geschoolde trompettist die zijn sporen heeft verdiend in de jazz is hij een excellent voorbeeld van de nieuwe hybride muzikant."...

Met moeite arriveren we vijf minuten te laat in de burgerzaal. Een bode leidt ons naar binnen en we komen terecht in een heel officiëel gebeuren, waarin Eric als lichtgevend middelpunt de harten steelt. Er worden mooie woorden gesproken over zijn muziek en zijn fluistertoon. Ivo Opstelten benadrukt zijn Rotterdammerschap, ondanks zijn Bosche herkomst en zijn goede vriend Rob Weteling besluit zijn feestrede met:" Eric, ik hou van jou". Nadat Eric samen met pianist Jeroen van Vliet twee stukken heeft laten horen houdt de hele zaal van hem. Een aanzienlijk deel van de (toch wat oudere) aanwezigen heeft nog nooit muziek van Eric gehoord en zal na vandaag zeker meer willen horen.
Eric straalt en dankt Jacqueline voor haar "naast, achter en bij mij staan".
"Geachte mevrouw Ameling, ik ben zeer vereerd dat U hier aanwezig bent en ik hoop ooit net zo beroemd te worden als U". Een prijs op jouw naam is in Nederland inderdaad het hoogst haalbare. En na de door de burgemeester aangeboden borrel in het stadhuis gaan we naar de Oude Dijk voor een aangename voortzetting van het feest.

Er wordt goed gegeten, veel gezoend en omhelsd en stevig gedronken. Muzikantenfeesten zijn veel gemoedelijker dan die bij kunstenaars. geen idee waar het aan ligt, waarschijnlijk gewoon aan Eric. Om tien uur fietsen we stevig beschonken tegen de wind in terug naar Zuid, om nog even mijn honderdste "Untitled" in elkaar te draaien.
Geen prijs, maar wel een trots gevoel, hoe vanzelfsprekend het schrijven ook is geworden.

groet ivo

Array
(
)