Een beetje opgelaten kom ik ietwat te laat de bibliotheek binnen. Ik bekijk de programmering en zie dat er al wat leuke voordrachten zijn die ik ben misgelopen. Ik besluit mij te laten overrompelen en ik loop her en der langs. Een interview met Adriaan van Dis is het eerste waar ik op stuit. De charismatische interviewer Pieter Steinz is de eigenlijke reden dat ik blijf staan. Ik ben altijd weer onder de indruk van de manier waarop hij interviews afneemt. Aangezien er geen zitplaats meer over is, besluit ik maar een draai aan het rad te geven op een andere verdieping. Ik zet een pakje zakdoeken uit mijn tas in voor een nog onbekend item uit andermans tas. Een kaars is mijn winst. Of iemand dacht dat dit wel mag doorgaan als fietsverlichting sinds de nieuwe regels, ik weet het niet maar ik had wel een spannender kado verwacht uit de tas van een onbekende. Het is al tegen elven dus ik begeef me naar de begane grond om een boek te kopen voor ze worden opgeruimd om plaats te maken voor de dansvloer.

Over lust en liefde is het boek dat ik als eerste in mijn hand heb. Dat klinkt spannend genoeg denk ik, dus waarom verder kijken en ik reken mijn boek af om het later te laten signeren door auteur Hugo Borst. Zijn signeersessie kruist het interview met Kluun zie ik op de programmering. Maar gelukkig is een van de mooie dingen van het lezersfeest dat de schrijvers zich niet op een voetstuk laten plaatsen maar ze net loslopend wild zijn. Voor groupies een Walhalla. Je favo schrijver aanspreken om hem te complimenteren met zijn boek, zeggen dat je een antipathie hebt jegens zijn werk om principiële redenen of hem gewoon een lekker ding vindt. Het kan allemaal. Je moet alleen wel een beetje durven.

Lef is ook het keyword tijdens de veiling van een aantal kasten die deze avond bewerkt zijn door studenten van de Willem de Kooning Academie. Op vijftig euro steek ik mijn hand omhoog maar bij honderdtwintig euro durf ik niet meer met de handen door mijn haar te gaan, omdat dat wel eens een verkeerde indruk zou kunnen wekken bij veilingmeester Jeroen. De stadsdichter doet zijn best om op een leuke manier de kunst de bibliotheek uit te werken, terwijl de boekenkasten nergens zo hard nodig zijn als hier zou je denken. Als dat klusje geklaard is mogen de boeken even opzij of in de tas, want het is tijd voor poetryslam. Voordat ik mij overgeef aan de beats van de dj ga ik nog even naar Wilfried de Jong luisteren. De man Bob, over wie het gaat is verknipt en besneden. Met die gedachte gooi ik mijn programmering weg en loop de bibliotheekentree in die is omgetoverd tot disco. Klokslag drie is het feest over, en een dag later lever ik mijn geleende boeken in bij de opgeruimde bibliotheek.