Soa poli

Ik werd wakker om tien over half zes vanmorgen, de wekker was weer eens overbodig.
Wat mij wakker maakte was wellicht de gedachte aan het bezoek aan de Soa polikliniek, dezelfde gedachte zorgde er immers voor dat ik pas om twee uur lag te slapen.

Iets meer dan drie maanden geleden ging ik er met hetzelfde gevoel heen. Ik was er als de dood voor, bang dat er een wattenstaafje mijn urinebuis kwam bezoeken.
Het val al met al reuze mee, wat bloedprikken en in het bekende bekertje urine achterlaten zodat dit onderzocht kan worden. Het is als een gewoon bezoekje aan de huisarts, maar ook weer niet te vergelijken.
Ik kwam er doordat ik nog uitgebreid onder de douche stond, mezelf nog moest scheren en mijn overhemd moest strijken later dan gepland.
Om tien over half acht betreed ik de polikliniek en ga het mapje halen bij de vriendelijke meneer achter de balie. Nummer vijfenveertig ben ik.
Ik neem plaats in de wachtkamer, opende mijn tas om zodoende nog even een boek van Robert Fisk te lezen.  Het is er “druk” en heel stil, tot er een jongen van ongeveer midden twintig de wachtruimte binnen komt wandelen. Hij kijkt al hopend iemand te vinden om tegen te praten om zich heen en weet het stel te vinden waar hij zijn ei kwijt kan.
Ik wilde niet luisteren en probeerde stug door te lezen wetend dat deze jongen me volledig uit mijn concentratie gehaald heeft.
Ik berg mijn boek weer op en kijk uit verveling om mij heen, er zijn  stelletjes en enkele singles kom ik achter. Het meisje voor mij lacht lief, iets wat ze drie maanden geleden ook deed. De Soa polikliniek is niet de beste plek om te flirten omdat de meest vulgaire gedachtes het mooie lieve meisje minder mooi en lief maken, de gesprekken van de praatgrage blonde knul hebben ook een rol gespeeld in deze gedachte.
Zo’n bezoek aan de Soa kliniek is op zich wel leuk als je er niet zit voor een controle. Zou ik gelachen hebben over de APK keuring die de blonde knul als smoes gebruikte voor een vrije ochtend om zodoende naar de polikliniek te gaan? Ik denk het wel, helemaal omdat hij erbij vertelde dat hij geen auto heeft. Ergens zijn er wel overeenkomsten tussen de APK keuring en Soa polikliniek, bij beide wordt de uitlaat gecontroleerd en bij beide keuringen hoop je dat het allemaal goed is.
Ook leuk is als je bekende tegenkomt die ook getest zullen worden op een Soa. Ik herinner mij nog goed dat ik drie maanden geleden een jonge meid hoorde praten dat ze wellicht een soa had, maar niet wist van wie. Op zich niet grappig, maar wel als er dan een verse ex van haar met zijn verse vriendin de wachtkamer betreedt.  Zo was er ook één die vandaag enkele goede vrienden tegenkwam.
Wat minder leuk was vanmorgen, was het gekreun van de flinke man twee stoelen naast mij. Het diepe gekreun maakte niet alleen mij aan het lachen en denken, maar aan de grijnzen op de smoelen en het vluchtig zoeken naar oogcontact van de aanwezigen wist ik dat ook zij niet wilde weten waar hij aan dacht.

Het heeft wel wat de soa polikliniek, ik kom er niet graag maar hoef mij nergens voor hoef te schamen. Iedereen is weleens stom en onvoorzichtig.
Eén ding hebben we met z’n allen gemeen, niemand wilt een Soa en iedereen wilt seks of gewoon de liefde bedrijven.

Wat is leuker de liefde te bedrijven met een gevoel van veiligheid?

Denk juist dat het stom is om je niet te laten controleren.

Karim khaoiri