Eigenlijk mag ik dit niet schrijven, want je moet positief zijn en iedereen doet zijn best, maar het werkelijke probleem zit niet in de wijken of de mensen, maar bij de bestuurders, corporaties en projectontwikkelaars. Het zijn chirurgen, die maar blijven opereren, terwijl de patiënt gezonde voeding en werkelijke aandacht nodig heeft. Ik zeg dit niet graag omdat de mensen, die hier werken echt hun best doen en met de beste intenties, maar dat valt natuurlijk ook te zeggen over de meeste bewoners. Het is de patstelling waar de stedelijke vernieuwing in verzeild is geraakt: http://ruimtevolk.nl/blog/ontwijken-stedelijke-vernieuwing-gaat-gebukt-onder-obesitas/

De bedoeling van het extra geld is dat het de problemen moet gaan oplossen, de wijk beter moet maken, zodat mensen er prettig en graag wonen. Het vele geld dat sinds 2006 in Rotterdam Zuid is geïnvesteerd, heeft maar zeer ten dele effect gehad. Extra geld zal het niet effectiever maken. Dus als de aanpak die we tot nog toe hebben toegepast niet echt werkt, moet je het over een andere boeg gooien.

Het succes van Katendrecht (witte rekolonisatie) is niet direct toepasbaar op andere wijken. Bovendien is het nog erg pril, het moet zich nog op de lange termijn bewijzen.

Als je door Rotterdam Zuid loopt, ziet het er inmiddels op vele plekken best aardig uit, probleem is dat de mensen die er wonen er niet door veranderen, er niet meer van gaan verdienen, niet beter Nederlands gaan praten, niet meer betrokken raken met hun omgeving en elkaar. Nog meer van hetzelfde gaat dus ook hier niet werken…

Dan is er de sociale/culturele aanpak; de beroemde ‘carrousel’ van wijkverbeteringsprojecten (260 uit mijn hoofd in de deelgemeente Feijenoord), die in ieder geval als geheel ook niet echt effectief en duurzaam is gebleken. Maar wat voor de outsiders een carrousel aan projecten is, is voor de insiders een zeer diverse verzameling projecten, met hele goede en hele slechte. Om te voorkomen dat het kind met het badwater wordt weggegooid, zou juist hier gekeken moeten worden wat eventueel potentie en succes zou kunnen hebben op de lange termijn.

Plannen ontwikkelen geen wijken, dat moeten mensen doen. Plannen staan communicatie en samenwerking juist in de weg, een nieuwe aanpak verzin je niet achter een bureau, maar ontwikkel je in de praktijk. Mensen betrek je niet met inspraakavonden, maar door ze serieus te nemen en verantwoordelijkheid te geven.

Ik zou het dus heel erg vinden als het eventuele geld wat richting Rotterdam Zuid komt, niet voor werkelijke verbetering zou zorgen, dat zou rampzalig zijn, zo’n kans krijg je niet nog een keer. We zouden het voorbeeld kunnen zijn voor heel Nederland en de wereld, als het hier lukt…

Laten we het stap voor stap doen, op zijn Rotterdams, gewoon handen uit de mouwen, mensen betrekken en samen aan een oplossing werken. Het enige uitgangspunt zou moeten zijn dat de wijken er ieder jaar beter voorstaan dan het jaar ervoor en dat dit traject integraal en duurzaam is. Geen grote plannen, geen bak met geld en korte termijn oplossingen. Maar mens voor mens, straat voor straat, school voor school, diep in ons hart wil toch iedereen hetzelfde, een goede toekomst voor zijn kinderen, ergens bijhoren en geaccepteerd worden. Wij ervaren het dagelijks op straat in deze zogenaamde ‘probleemwijken’, als je werkelijk contact maakt met mensen, ontstaan mogelijkheden…hoop en vertrouwen is steviger dan beton…en beter voor de stad.

Als mensen op Rotterdam Zuid zich kunnen ontwikkelen, hun eigen wijk en leven kunnen verbeteren, de kinderen er veilig en gezond kunnen opgroeien, kost dit geen geld, maar levert het juist geld op. Het rendement zit in de mensen, niet in de stenen. Dit is een strijd op vele fronten. Laten we het samen doen met alle betrokkenen, bewoners, professionals en laten we het goed doen !