De vulkaan gooide een maand geleden roet in het eten waardoor het optreden verzet was. Daarom moest er ook een Nederlandse band samengesteld worden voor de in LA woonachtige Nederlandse Laura Jansen.

Laura heeft een prachtige stem, speelt goed piano en is een waanzinnig innemende persoonlijkheid. Ze heeft bij elk nummer wel een verhaaltje; deze gaat over heimwee naar Nederland, deze gaat over toen ik mijn haar eraf knipte, deze gaat over eenzaamheid, etc. waarmee ze het vooral allemaal heel begrijpelijk maakt voor de aanwezige niet-volwassenen.

Daarom ben ik ook blij dat ze een anders dan de eerste tour, een volledige bezetting om haar heen heeft weten te verzamelen. Een drummer op een Ludwig-kit, een bassist op een Fender Jazz-bas, de gitarist met een dikke Gretch om een zijn nek en Laura achter een vleugel. Allemaal authentieke instrumenten die beproefd zijn om een waanzinnige live-sound neer te zetten. En dat deden deze muzikanten. Laura gaf ook te kennen, sinds ze een maand met deze jongens samenspeelt, dat ze ook wel verliefd op ze was geworden, niet op die manier dat ze er verkering mee wilde -eraan toevoegend dat er nog twee jongens single waren- maar dat het een goeie band is. En daarom was het een plezier om er bij te zijn.

En voor al de papa's die buiten stonden te wachten was het fijn dat het concert vroeg begon zodat ze om 22.00 uur hun dochters weer naar huis konden rijden.