Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140

Magazine

week 13 | vrijdag 29 maart 2024 10:25 uur | 1 bezoekers

de kracht van zelfacceptatie

Niet langer leg ik mijn lotsbeschikking in de handen van anderen. Hoe kun je anderen zo wantrouwen, en tegelijkertijd je leven in de handen van diezelfde anderen leggen?

21 jaar oud zijn. Dat moet van alle leeftijden toch wel de afgrijselijkste leeftijd zijn. Zogenaamd volwassen. De wereld aan je voeten. In de kracht van je leven zijn. Ik heb dat toen nooit zo ervaren. Zwaar vond ik het. Mijn brein leek aan kracht te hebben ingeboet. Was het de gruwelijke hoeveelheid drank, het dagelijkse blowen, of het experimentje met LSD? Grappig ook hoe anderen volwassenen je zo in de hoek leken te willen schoppen. Hoe het ‘christelijk tot aan de voordeur’ zo werkelijk leek te zijn. De voormalige buurman die niet meer normaal met me om kon gaan omdat ik wat maanden in de uitkering gezeten had. Hoe bekrompenheid en liefeloosheid opeens allesbepalende normen leken te zijn die mijn wereld vorm gaven. De worsteling die ik gevoerd hem om deze dwangbuis van angst en minderwaardigheid de baas te worden. De strijd die ik eigenlijk nu pas een beetje begin te winnen. Als je de mens en maatschappij echt wil leren kennen, dan kun je dit het beste doen vanuit de goot. Vanuit hier is je perceptie het scherpst. Mensen tonen hun ware gezicht. Iemand zonder tekortkomingen ziet geen tekortkomingen in een ander. Dat is een wijze levensles die ik geleerd heb. Ook het belang van vriendelijk zijn, doodgewoon vriendelijk zijn. Waarom ook niet eigenlijk. De vriendelijkheid, zo gewoontjes als de dood. Of we in het hiernamaalse leven ook de kans krijgen vriendelijk te zijn, betwijfel ik. Kunnen we het niet beter vandaag de dag proberen? Waar leidt het zijn van woedend ons, dan naar een andere plek van onthechting van onze werkelijke potentieel? Het zichzelf kunnen herkennen in een ander, in welkander dan ook, in plaats van zich te fixeren op die paar onbenullige verschilletjes, die ons niet zozeer uit elkaar drijven maar onze levens juist verrijken.Ooit zag ik mezelf als een pacifistische anarchist, een wereldverbeteraar. Ergens sloop het cynisme bij me naar binnen. Ergens verloor mijn ziel zijn onschuldige, jeugdige glans en was ik op monsterachtige wijze getransformeerd tot een bittere, oude man, vloekend op de wereld, zichzelf en anderen verwijtend daar waar het zoeken naar schuld allang geen zin meer had. En dit besefte ik me terdege. Ik voelde het van binnen. Dat zolang ik met zware, negatieve bagage door het leven zou blijven zeulen, ik niet ver vooruit zou komen. Het loopt een stuk lekkerder met een licht rugzakje, gevuld met wat uiterst relevante levenswijsheden en vertrouwen in jezelf en anderen. Ik kon mensen wel schieten. Het makkelijkste is nog steeds mijn familie iets te verwijten. Maar ik ben nu 36 jaar oud. Godv....aan de verkeerde kant van 30. Ver verwijderd van die jongeman van 15 jaar terug. Maar dezelfde worstelingen, dezelfde pijnen die mijn hart doorgroeven en mijn ziel aansnijden. Er is echter een verschil. Ik voel me weer verbonden met de werkelijke ‘ik’ in mij. Niet langer smacht ik naar de goedkeuring van anderen, en niet langer neem ik me mezelf te vaak te serieus. Niet langer leg ik mijn lotsbeschikking in de handen van anderen. Hoe kun je anderen zo wantrouwen, en tegelijkertijd je leven in de handen van diezelfde anderen leggen? Bepaal alsjeblieft je eigen waarde. Eigenwaarde. Anderen mensen zijn in dat opzicht niet zozeer niet te vertrouwen, het is eerder een persoonlijk zwaktebod anderen die verantwoordelijkheid van zelfacceptatie in de schoenen te willen schuiven. Laat anderen je waarde niet bepalen, hecht geen waarde aan hun goed-of afkeuring, het is beiden niet van belang. Belangrijk is dat je anderen nodig hebt om een gevoel ‘zelf’ te kunnen ontwikkelen, maar die anderen niet voor je bepalen welke koers je vaart. Ik raad een ieder dan ook aan om de Tao Te Ching te bestuderen, een beknopte maar uiterst toepasbare benadering van alle facetten van het leven. Geschreven 500 jaar voor de geboorte van Jezus, door 1 man, en nog steeds actueler dan Jezus zelf ooit was. Ik moest dit weer effe kwijt, en hoop een positieve snaar te hebben beroerd.     

 
Array
(
)

*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"