Ik zit met mijn vrouw en zoon in een meer dan duizend jaar oud huis van vrienden in Villemagne. Een piepklein dorpje aan de rand van de Pyreneeën in de wijnstreek Langedoc van Zuid Frankrijk. De temperatuur varieert van 32 tot 40 graden Celsius. Het heeft slechts tweemaal 's avonds geregend en een zuchtje wind is meer dan welkom.

Op mijn vakantie wil ik het liefst in een totaal andere omgeving zijn dan de alledaagse. Wil ik dingen doen die totaal niet overeen komen met wat ik gewend ben. Komt er op neer dat mijn bioritme zodanig verschuift dat je er wel ziek van moet worden. Dus dat ben ik ook geworden.

Mijn lichaam heeft me laten weten niet met de flow mee te kunnen gaan. Of ik ben zo tot rust aan het komen dat mijn lichaam de weerstand kan laten varen en alle opgeslagen ziektekiemen en natuurlijke barrières loslaat.

Ik ben nu anderhalve week hier en ben uit het ziektedal aan het klimmen en gelukkig aan de betere hand. Al kan ik hier uren meer slapen dan de 7 uur per nacht wat ik in Rotterdam gewend was.

Wat heb ik allemaal aan geleden?

Het begon met een verkoudheid waar mijn neus en hoofd helemaal vol van was. Mét stevige hoofdpijn. Het zal een tocht tijdens de autoreis hiernaartoe zijn geweest of gedurende één van de eerste warme nachten maar een stijve nek als deze heb ik sinds mijn RSI van 2002 niet meer meegemaakt.

Omdat het zo warm is loop je op slippers. Ik heb mijn aardig versleten paar van twee jaar oud, meegenomen. Maar tegen stromend water met gladde rotsen kunnen ze niet. Met als gevolg dat bij iedere misstap het stukje rubber, dat tussen je tenen zit, losschiet en je vervelend onderuit kan gaan. Dit gebeurt dan ook eens op het droge in een stoffige oud karakteristiek straatje belegt met kinderkopjes waar ik het topje van mijn grote teen heb ingescheurd. Papa, wat is er met je voet gebeurd? Ik zie allemaal bloed?

De nieuwe die ik hier in de Intermarchee gekocht heb heeft net zo'n nieuwigheidsrandje waar je bij je grote teen een blaar van krijgt. Dat stelt niet veel voor zou je zeggen, maar dat loopt echt niet fijn. Verder heb ik een onverklaarbare spierpijn in mijn linkerbeen gehad voor een paar dagen en wordt ik regelmatig 's nachts een paar keer wakker van een droge hoest alsof mijn longen via mijn keel willen verhuizen.

Aan het strand heb ik natuurlijk een groot zandkasteel voor mijn zoon gebouwd. Eentje met een diepe kuil, een tunnel en met een wateromleiding oftewel een soort van slotgracht. Van al dat gegraaf in stug nat zand heb ik twee ingescheurde nagels overgehouden. En dat doet verdomde zeer. Maar dat merk je pas de volgende dag.

Ik zie het lichaam als de tempel van mijn geest en ik denk daarom dat dit allemaal nodig is tijdens de grote leegmaak en wederopbouw van de ziel wat ik als vakantie ervaar. Ongelovig suf wordt ik ervan. Zeg maar weinig. Kan uren in een hangmat schommelen zonder werkelijk ergens aan te denken. Normaal beschouw ik dat als zeer beangstigend. Kan ik nog geen 10 minuten stil zitten zonder me denk nuttig te maken. Jachten en jagen, produceren en creëren. Van 's morgenvroeg tot in de nacht in touw. Het leven duurt te kort om al mijn dromen na te jagen.

Neen, niet hier. Of het de omgeving is, de mensen die ik toch niet versta, de temperatuur of de activiteiten die we ondernemen. Het mag allemaal in ieder geval niet te inspannend zijn. Een dagje strand, een dagje bij het stromende beekje, een dagje chillen in de hangmat met een goed boek. Veel sex. Een keertje uit eten. Een beetje barbecuen en met Amsterdammers van om de hoek of toevallige passerende Nederlanders een paar flessen wijn wegtikken.

Meer niet.

Heerlijk.