Rotterdam- In de originele mythe lukt het Orpheus niet om de verleiding te weerstaan Eurydice aan te kijken. Dit was de voorwaarde om haar terug te krijgen. Op het moment dat hij omkijkt, ziet hij haar voorgoed in de onderwereld verdwijnen. Hij blijft verbitterd achter en wordt later vermoord en komt op die manier weer bij zijn geliefde. Dit einde was echter niet geschikt voor een uitvoering van die tijd. Waarschijnlijk is er wel eens een uitvoering geweest van deze opera met zo'n tragisch einde (uitgevoerd in Cremona). Monteverdi en zijn tekstschrijver Strigio vonden echter een ander compromis, door Orheus te laten leven, maar wel verbitterd achterblijvend.
De uitvoering van het Onafhankelijk Toneel was verrassend. De opera was in het Frans, een taal die we niet gauw horen in opera’s. De stemmen van de acteurs klonken goed. Al gauw ontstond er een gespeelde chaos op het toneel: drie opera’s en één toneelstuk worden hier feitelijk gelijktijdig gespeeld. Twee ‘hellehonden’ legden af en toe contact met het publiek, en ook het menselijk naakt wordt niet geschuwt. De elementen uit de mythe komen op originele wijze in het verhaal; op humoristische wijze wordt bijvoorbeeld verbeeld hoe stenen een berg worden opgeduwt.
De aankleding en het decor waren ronduit bedroevend. De celliste zat in haar dagelijks bruine kloffie met witte vlekken vlijtig te strijken en de dirigent, die af en toe het toneel overstak om weer een ander groepje te dirigeren had duidelijk moeite met het lezen van de bladmuziek door de kennelijk ongecontroleerde haargroei op zijn onderkin. Het minimalistische brilletje voldeed echter kennelijk afdoende; de muziek was dan ook uitstekend. Al met al zeker geen onverdienstelijk stuk.

Array
(
)