Een jazzconcert voor de verandering. Eerlijk gezegd wist ik niet wat me te wachten stond, maar ik ben puur op het woordje jazz afgegaan. Ik ben gek op jazz, maar wat is jazz eigenlijk voor muziek. Voor mij was het geluid van de saxofoon altijd een jazzsound, maar vanavond waren het de piano’s en de drum, die de jazz vertegenwoordigden. En dan niet te vergeten dr John, die met zijn lage bluesstem een volle zaal trok. Nighttown was stampvol, zowel beneden als boven hadden jong en oud zich verzameld. Van de oudere mensen kon ik me de genegenheid naar de oudere man wel voorstellen, maar de jongeren gingen er ook helemaal voor. Wat ik jammer vond was dat de man from Texas een geweldige muzikant is, maar geen enkele moeite deed het publiek aandacht te schenken. De eerste drie nummers leek er behalve de switch van zijn kleine piano naar zijn grote vleugel geen enkele blik de zaal in te werpen. Het was net alsof hij wilde zeggen dat het niet om hem en niet om de mensen, maar puur om de muziek ging en daar ging het tenslotte ook om. Het was heerlijk om tussen de mensenmassa te staan, maar als er geen enkele interactie is met de performer, dan kun je altijd nog wegkruipen in een hoekje en luisteren zonder te kijken. Life muziek is gewoon mooi en dan zeker nog als het authentiek is. Dat was deze band zeker.

Een jazzy gevoel is toch weer, hoe cliche ook, het gevoel van romantiek, van het leven, het gevoel dat je een veertje bent die alle kanten opgaat met de noten van de muziek. Een zwoele zomeravond, met een warme swingende band, die je het gevoel geeft dat de zomer is begonnen en je aan het begin staat van lange avonden gecombineerd met geweldige muziek die je raakt.