Soms wil je geconfronteerd worden. Katwalk, confrontion fashion, wat houd dit eigenlijk in?
Katwalk, inspiration for 9 lives, for confrontations.fashion
Heb je dat wel eens, dat je aanschopt tegen iets dat je moet doen, wat je wel wil, maar niet weet hoe. Goed dit is dus zoiets, het schrijven over dit, maar schrijven zal ik.
Vrijdag 25 november was er Katwalk, Rotterdams eerste mode event, in het WTC. Wanneer je de aanplakboorden ziet weet je niet wat aan te doen wanneer je staat voor je kledingkast. Hip genoeg kan het niet zijn, al hoewel, WTC?
Eenmaal binnen worden we naar onze plek gewezen en ontvangen door de ‘jongens’ van de website en aankondigingborden in de stad. Niet iedereen overkwam dit, nee, wij behoren niet tot “the regular public”, wij hebben een plaatsje, met stoel en tafel….
Het eerste wat ons opviel was het verschil dat we aantroffen in sfeer tussen site en de zaal in het WTC. Niets hip, nee, laat ik niet meteen oordelen over wat ik hier aantref, nee…. De zaal doet denken aan een kruising tussen een enorme zaal waar houseparty’s wordt gegeven en een bedrijfsfeestje, begrijp je hem, niet de mensen die horen in de ruimte waarvoor die geschikt is, ofzo.
De site is of beter was (hij is al weer uit de lucht geplukt, waarom toch?) spetterend, met rondspattende katjes over het beeldscherm met vooraan de opperkat, die in knalroze je begroet, je de weg wijst, ofzo. Wanneer je zoekt worden je allerlei mogelijkheden voorgeschoteld, het is een hip ding. Niet duidelijk maar wel hip. Vraag me niet hoe hip dan precies is, maar dit wat we daar aantroffen zeker niet. Het is een mengeling van omgeving en mens, je zou toch denken, een hippe aankondiging trekt hippe mensen aan, nee dus. Goed, ik allang blij dat het niet te is, want hip is zoooo nep, en ik houd niet van nep.
Er verscheen een dame op het toneel met een door haar ingestudeerd deuntje. Hiermee zou ze de aandacht trekken bij het publiek dat zichzelf vermaakte met ronddrinken (lopen, drinken en praten), wat uiteindelijk ook lukte, want ‘wat was dan confrontation fashion?’ We zouden het na deze avond allemaal weten. De met veel lampen velichte catwalk, lag er tot dan toe wat treurig bij, eigenlijk al fijn dat er iemand was die het een beetje opvulde, en ons die vraag voorschotelde. Na wat ‘opgedragen’ te hebben met de kaartjes in haar handen werd de eerste ronde aangekondigd, het betrof hier een aantal net afgestudeerden mode studenten van de Willem de Kooning academie. Dat is altijd fijn, net afgestudeerden, want die zijn nog fris en scherp, durven en gaan er voor. Dat bruist. Ook in dit geval, al was het misschien wat veilig, ‘vieligheid’ is ook een uitdaging, zeker in de mode.
De dame verscheen alsmaar op die lege katwalk maar voegde niets toe aan dat wat we al gezien hadden, en had blijkbaar ook niet de inspiratie iets scherps te vragen aan de betreffende ontwerpers, zo jammer, echt! Het gaat toch over confrontation fashion, what the fuck confrontates? Rondhuppelende modellen die gestoken zijn in prachtige outfits van net afgstudeerden, stel een vraag, maakt niet uit wat, als het dan maar iets is, iets wat dat wat we gezien hebben misschien een beetje toelicht. Een ontwerper wil toch iets zeggen, en daar mag je soms ook best woorden aangeven.
Daar gaat het voor mij zo mis, waarom worden er geen vragen gesteld. Geen commercieel verhaal over waarom deze kleertjes zo mooi en prachtig zijn, nee, vraag iemand een vraag waardoor je geconfronteerd word met wat en waarom we dingen aantrekken, behalve dan dat het warm is, of mooi. Ik weet het, het is echt moeilijk die vragen te stellen en te beantwoorden. Ik vind het zelf vaak zo moeilijk uit te leggen, maar ik heb die vragen wel nodig, niet om ze kant-en-klaar te kunnen beantwoorden, maar om geconfronteerd te worden, en misschien ook wel om geïnspireerd te worden for 9 lifes. Misschien komen we dan nog eens ergens.
Goed dit was even een persoonlijke zijweg. Er volgden nog commerciële labels, dansacts en danceacts, sommige goed, ander minder. Eigelijk gaat het daar ook allemaal niet om. Eigenlijk mankeerde er niets aan alles alleen alles was volgens mij niet in de context waar het wilde zijn.
Misschien was dat het dan wat me confronteerde.
Je wordt in een illusie gebracht door een aankondiging, een verhaal op Internet, waarvoor je de moeite hebt genomen om op te zoeken, en wanneer je er eenmaal bent, dan is het eigenlijk iets heel anders. Meer kan ik er niet over zeggen, behalve dan dat dit mode event niet het mode event was wat Rotterdam nodig heeft.
